กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในป่าใหญ่อันกว้างไพศาล มีแม่สุนัขจิ้งจอกและแม่สิงโตอาศัยอยู่ในอาณาบริเวณที่ไม่ไกลกันนัก วันหนึ่งแม่สัตว์ทั้งสองได้มีโอกาสมาพบปะและพูดคุยกันถึงเรื่องลูกๆ ของตนเอง ซึ่งนำไปสู่การเปรียบเทียบที่น่าสนใจ
เนื้อเรื่อง
แม่สุนัขจิ้งจอกได้เริ่มต้นโอ้อวดถึงความสามารถของตนเองในการมีลูกครอกหนึ่งจำนวนหลายตัว
“ท่านดูข้าสิ” แม่สุนัขจิ้งจอกกล่าวด้วยความภาคภูมิใจ “ข้าสามารถมีลูกได้มากมายในคราวเดียว ลูกๆ ของข้าวิ่งเล่นเต็มไปหมด ช่างเป็นครอบครัวที่ใหญ่และน่าอบอุ่นเสียจริง แต่สำหรับท่าน…ข้าได้ยินมาว่าท่านมีลูกได้เพียงแค่คราวละหนึ่งตัวเท่านั้น ช่างน่าสงสารเสียนี่กระไร”
แม่สิงโตเมื่อได้ฟังดังนั้นก็ไม่ได้รู้สึกโกรธเคืองในคำพูดของแม่สุนัขจิ้งจอกเลยแม้แต่น้อย เธอมองดูแม่สุนัขจิ้งจอกด้วยแววตาที่สุขุมแล้วตอบกลับไปอย่างเรียบง่ายแต่ทรงพลังว่า
“ท่านพูดถูกแล้ว…ข้ามีลูกได้เพียงแค่คราวละหนึ่งตัวเท่านั้น”
“…แต่หนึ่งตัวนั้นคือ ‘สิงโต'”
คติสอนใจ
นิทานอีสป เรื่อง แม่สุนัขจิ้งจอกกับแม่สิงโต นี้สอนให้รู้ว่า “คุณค่าที่แท้จริงของสิ่งต่างๆ นั้นวัดกันที่คุณภาพ ไม่ใช่ปริมาณ สิ่งที่ดีที่สุดเพียงหนึ่งเดียว ย่อมมีค่ามากกว่าสิ่งธรรมดาสามัญจำนวนมาก”
พุทธภาษิต
“สารญฺจ สารโต ญตฺวา อสารญฺจ อสารโต” (สารัญจะ สาระโต ญัตวา อะสารัญจะ อะสาระโต) คำแปล: พึงรู้สิ่งที่เป็นสาระว่าเป็นสาระ และสิ่งที่ไม่เป็นสาระว่าเป็นสิ่งไม่เป็นสาระ
