ในห้องนอนของ “น้องเจมี่” ที่เต็มไปด้วยของเล่นมากมาย มีความลับสุดมหัศจรรย์ซ่อนอยู่ นั่นก็คือเมื่อใดที่น้องเจมี่หลับใหลและแสงจันทร์สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง เหล่าของเล่นก็จะพากันมีชีวิตขึ้นมา! พวกเขาจะออกมาเล่นสนุกกันอย่างเต็มที่ แต่พวกเขาก็มีกฎเหล็กอยู่หนึ่งข้อ นั่นคือเมื่อนาฬิกาคุณปู่บนผนังตีบอกเวลาสามทุ่มตรง คือสัญญาณว่าการผจญภัยสำหรับค่ำคืนนี้ต้องสิ้นสุดลงแล้ว
เนื้อเรื่อง
ติ๊ง…ต่อง…ติ๊ง…ต่อง… เสียงนาฬิกาดังขึ้นเป็นสัญญาณ พี่หมีเท็ดดี้ ผู้อาวุโสที่สุดจึงประกาศขึ้นว่า “เอาล่ะเพื่อนๆ ได้เวลาที่เหล่าของเล่นต้องเข้านอนแล้วนะ!”
แต่ดูเหมือนว่าบางตัวจะยังไม่พร้อม คุณไดโนเสาร์ดีโน่ ส่งเสียงร้องเบาๆ “โธ่! ยังก่อนสิพี่หมี ข้ายังอยากผจญภัยในป่าผ้าห่มอีกสักรอบ!” รถแข่งฟิ้วฟ้าว ก็ขับวนเป็นวงกลม “ใช่ๆ ขอข้าแข่งรอบสนามพรมอีกสักรอบนะ!”
พี่หมีเท็ดดี้ยิ้มอย่างใจดีแล้วพูดว่า “การพักผ่อนก็สำคัญไม่แพ้การเล่นสนุกนะเพื่อนๆ ถ้าเราไม่ชาร์จพลังให้เต็มที่ แล้วพรุ่งนี้เราจะเอาแรงที่ไหนไปเล่นกับน้องเจมี่ล่ะ?”
เมื่อได้ฟังดังนั้น เหล่าของเล่นก็เห็นด้วย หุ่นยนต์ติ๊ดตี่ จึงเริ่มทำหน้าที่เก็บตัวต่อเข้ากล่องอย่างเป็นระเบียบ “เก็บของเข้าที่เรียบร้อย… ระบบพร้อมสำหรับการพักผ่อน!” ตุ๊กตานางฟ้าลูน่า ก็บินโปรยละอองกลิตเตอร์แห่งความฝันไปทั่วห้อง ทำให้ทุกคนเริ่มหาวนอน
คุณไดโนเสาร์ดีโน่หาววอดใหญ่แล้วเดินกลับไปขดตัวในมุมโปรดของเขา รถแข่งฟิ้วฟ้าวขับช้าๆ กลับเข้าไปจอดในกล่องของเล่นอย่างเรียบร้อย ส่วนพี่หมีเท็ดดี้ก็ปีนกลับขึ้นไปนอนข้างๆ น้องเจมี่บนเตียงนุ่ม
ในที่สุด ห้องทั้งห้องก็กลับสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง เหล่าของเล่นทั้งหมดได้หลับใหลและฝันถึงการผจญภัยครั้งใหม่ที่จะได้เล่นกับน้องเจมี่ในวันรุ่งขึ้น
คติสอนใจ
นิทานก่อนนอน เรื่อง เมื่อเหล่าของเล่นต้องเข้านอน นี้สอนให้รู้ว่า “การเล่นสนุกนั้นเป็นสิ่งที่ดี แต่การพักผ่อนก็มีความสำคัญไม่แพ้กัน การรู้จักเวลาเล่นและเวลาพักผ่อนอย่างเหมาะสม จะช่วยเติมพลังให้เราพร้อมสำหรับความสนุกในวันใหม่เสมอ”
พุทธภาษิต
“กาลญฺญู จ ภเวยฺย” (กาคัญญู จะ ภะเวยยะ) คำแปล: พึงเป็นผู้รู้จักกาล (รู้จักเวลาที่เหมาะสม)
