ณ มุมหนึ่งของท้องฟ้ายามค่ำคืนอันกว้างใหญ่ มีดาวดวงเล็กๆ ดวงหนึ่งชื่อว่า “ระยิบระยับ” เธอส่องแสงสีเงินนวลอย่างเต็มที่ในทุกๆ คืน แต่เมื่อมองไปรอบตัวแล้วเห็นพี่พระจันทร์ที่ส่องสว่างกว่า, พี่ดาวหางที่พุ่งผ่านไปอย่างน่าตื่นตาตื่นใจ และหมู่ดาวนับล้านที่รวมกันเป็นกาแล็กซีอันงดงาม น้องระยิบระยับก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าแสงเล็กๆ ของเธอนั้นช่างไร้ความหมายเหลือเกิน
เนื้อเรื่อง
คืนหนึ่ง น้องระยิบระยับตัดสินใจออกเดินทางเพื่อตามหาว่า “หน้าที่ที่แท้จริง” ของเธอคืออะไรกันแน่
เธอเดินทางไปหา พี่พระจันทร์ ผู้สง่างาม “ทำอย่างไรข้าถึงจะส่องสว่างและมีความสำคัญเหมือนท่านได้บ้าง?” ระยิบระยับเอ่ยถาม พี่พระจันทร์ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วตอบว่า “แสงของพี่นั้นยิ่งใหญ่ก็จริง แต่บางครั้งก็สว่างจ้าจนบดบังดวงดาวดวงอื่น แสงทุกดวงล้วนมีความงามและความสำคัญในแบบของตัวเองนะ”
จากนั้นเธอได้พบกับ พี่ดาวหาง ที่กำลังพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว “ทำอย่างไรข้าถึงจะน่าตื่นเต้นเหมือนท่านได้บ้าง?” พี่ดาวหางตอบกลับมาขณะที่กำลังจะลับขอบฟ้าว่า “การเดินทางของพี่นั้นรวดเร็วและน่าตื่นตาก็จริง แต่มันก็เกิดขึ้นเพียงชั่วครู่แล้วก็หายไป แสงที่มั่นคงและสม่ำเสมอต่างหากคือสิ่งที่มีค่ายิ่ง”
น้องระยิบระยับยังคงไม่เข้าใจ เธอเดินทางต่อไปจนเหนื่อยล้าและเริ่มท้อใจ เธอคิดว่าการเดินทางครั้งนี้คงจะสูญเปล่า ขณะที่กำลังจะเดินทางกลับบ้านนั้นเอง เธอได้ก้มมองลงไปยังโลกเบื้องล่างเป็นครั้งแรก
เธอเห็นจุดเล็กๆ จุดหนึ่งกำลังลอยเคว้งคว้างอยู่กลางทะเลสีดำสนิท นั่นคือเรือของชาวประมงลำหนึ่งที่กำลังหลงทางท่ามกลางความมืดมิด คนบนเรือกำลังแหงนหน้ามองท้องฟ้าด้วยความสิ้นหวังเพื่อมองหาทิศทาง
ทันใดนั้น กัปตันเรือก็ได้ชี้มายังทิศทางที่น้องระยิบระยับอยู่แล้วตะโกนขึ้นด้วยความดีใจว่า “ดูนั่นสิ! ดาวเหนือ! เราเจอดาวนำทางแล้ว! ตอนนี้เรารู้แล้วว่าจะกลับบ้านได้อย่างไร!”
ในวินาทีนั้นเอง น้องระยิบระยับก็ได้เข้าใจทุกสิ่ง แสงเล็กๆ ที่มั่นคงของเธอ แม้จะไม่ได้สว่างที่สุดหรือน่าตื่นเต้นที่สุด แต่สำหรับชาวประมงที่กำลังหลงทาง แสงของเธอกลับเป็นแสงแห่งความหวังและเป็นแสงที่สำคัญที่สุดในโลก
น้องระยิบระยับเดินทางกลับไปยังที่ของตนเองบนท้องฟ้า ในคืนนั้นเธอได้ส่องแสงอย่างภาคภูมิใจและมีความสุขที่สุด เพราะเธอได้ค้นพบแล้วว่า คุณค่าของเธอไม่ได้อยู่ที่การเป็นดาวที่ใหญ่ที่สุด แต่อยู่ที่การเป็นแสงนำทางที่ดีที่สุดให้กับใครสักคนหนึ่ง
คติสอนใจ
นิทานก่อนนอน เรื่อง น้องดาวระยิบระยับกับการเดินทางบนท้องฟ้า นี้สอนให้รู้ว่า “คุณค่าของเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าเรายิ่งใหญ่หรือโดดเด่นที่สุด แต่ขึ้นอยู่กับการทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ณ จุดที่เราอยู่ เพราะแม้แต่แสงที่เล็กที่สุดก็สามารถเป็นแสงนำทางที่สำคัญที่สุดให้กับผู้ที่กำลังหลงทางได้”
พุทธภาษิต
“อตฺตทีปา วิหรถ” (อัตตะทีปา วิหะระถะ) คำแปล: จงมีตนเป็นประทีป (จงเป็นแสงสว่างให้แก่ตนเองและผู้อื่น)
