นิทานพื้นบ้านสั้นๆ รวมทุกภาคมีทั้ง เหนือ, กลาง, อีสาน, ใต้ มรดกทางวัฒนธรรมที่ล้ำค่า ซึ่งเล่าสืบต่อกันมาแบบปากต่อปากในแต่ละชุมชนมายาวนาน โดยส่วนใหญ่มักไม่ปรากฏนามผู้แต่งที่แน่ชัด เรื่องราวเหล่านี้จึงเปรียบเสมือนกระจกที่สะท้อนความเชื่อ ค่านิยม และวิถีชีวิตของคนในท้องถิ่นนั้นๆ ได้อย่างลึกซึ้ง เนื้อหาของนิทานพื้นบ้านมีความหลากหลาย ตัวละครอาจเป็นคน สัตว์ หรือสิ่งเหนือธรรมชาติ มีจุดประสงค์เพื่อให้ความบันเทิง ใช้อธิบายที่มาของสถานที่หรือปรากฏการณ์ต่างๆ และที่สำคัญที่สุดคือการปลูกฝังศีลธรรมและข้อคิดให้แก่คนรุ่นหลัง ตัวอย่างเช่นเรื่อง “ศรีธนญชัย” ที่สะท้อนไหวพริบและมุมมองของสังคมไทยในอดีต