กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ชายป่าที่ติดกับริมทะเลอันกว้างใหญ่ มีราชสีห์ผู้สง่างามตัวหนึ่งซึ่งเป็นที่ยำเกรงของสัตว์ทั้งปวงในผืนป่า วันหนึ่งขณะที่มันกำลังเดินเล่นรับลมทะเลอยู่นั้น สายตาของมันก็ได้ไปสะดุดกับโลมาตัวหนึ่งที่กำลังแหวกว่ายอย่างสนุกสนานอยู่ในน้ำทะเลสีคราม
เนื้อเรื่อง
ราชสีห์รู้สึกประทับใจในความสง่างามและแข็งแกร่งของโลมา มันจึงได้เดินเข้าไปทักทายที่ริมชายหาดแล้วกล่าวขึ้นว่า “สหายเอ๋ย ข้าคือราชสีห์เจ้าป่าผู้ยิ่งใหญ่ ส่วนท่านก็คือเจ้าแห่งท้องทะเล เราสองต่างก็เป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาเขตของตนเอง หากเราร่วมมือเป็นพันธมิตรกัน เราก็จะยิ่งแข็งแกร่งและไม่มีใครสามารถต่อกรกับเราได้” โลมาเมื่อได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกเห็นด้วย จึงตอบตกลงที่จะเป็นเพื่อนกับราชสีห์ และทั้งสองก็ได้ให้คำมั่นสัญญาว่าจะช่วยเหลือซึ่งกันและกันเมื่อมีภัยมา
อยู่มาวันหนึ่ง ราชสีห์ได้เกิดการต่อสู้กับควายป่าตัวใหญ่ที่ดุร้าย มันต่อสู้กันอย่างดุเดือด แต่ด้วยขนาดและพละกำลังของควายป่า ทำให้ราชสีห์เริ่มเสียเปรียบและตกอยู่ในอันตราย ในสถานการณ์คับขันนั้นเอง ราชสีห์ก็นึกถึงเพื่อนรักของตนขึ้นมาได้ มันจึงรีบวิ่งไปยังชายหาดเพื่อขอความช่วยเหลือจากโลมา
เมื่อไปถึงชายหาด ราชสีห์ก็ตะโกนเรียกโลมาด้วยเสียงอันดัง “เพื่อนรัก! ช่วยข้าด้วย! ข้ากำลังต่อสู้กับควายป่าที่ดุร้ายอยู่ มันแข็งแกร่งมาก ข้าต้องการความช่วยเหลือจากท่าน!” โลมาเมื่อได้ยินเสียงเรียกของเพื่อนก็รีบว่ายน้ำเข้ามาที่ริมฝั่ง แต่มันทำได้เพียงแค่ลอยคอเฝ้าดูเหตุการณ์อยู่เท่านั้น ไม่สามารถขึ้นมาบนบกเพื่อช่วยราชสีห์ต่อสู้ได้
ราชสีห์เมื่อเห็นว่าเพื่อนไม่ยอมขึ้นมาช่วยก็รู้สึกโกรธและผิดหวังเป็นอย่างมาก มันจึงตะคอกถามโลมาไปว่า “ทำไมท่านถึงไม่ยอมขึ้นมาช่วยข้า! ท่านผิดสัญญาที่ให้ไว้กับข้า!” โลมาจึงตอบกลับไปด้วยความรู้สึกผิดว่า “เพื่อนเอ๋ย ข้าอยากจะช่วยท่านใจจะขาด แต่ข้าไม่สามารถทำได้ ธรรมชาติสร้างให้ข้าเป็นสัตว์ที่อาศัยอยู่ในน้ำ ข้าไม่สามารถขึ้นไปใช้ชีวิตอยู่บนบกได้เลยแม้แต่น้อย ข้าต้องขอโทษท่านจริงๆ”
คติสอนใจ
นิทานอีสป เรื่อง ราชสีห์กับโลมา นี้สอนให้รู้ว่า “ก่อนที่จะขอความช่วยเหลือจากใคร ควรพิจารณาให้ดีเสียก่อนว่าคนผู้นั้นมีความสามารถที่จะช่วยเหลือเราในเรื่องนั้นๆ ได้หรือไม่”
