นิทานอีสปเรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ที่สะท้อนให้เห็นถึงผลลัพธ์อันน่าเศร้าของการทำร้ายผู้ที่เคยให้ความช่วยเหลือและปกป้องตนเอง
เนื้อเรื่อง
เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเมื่อแพะตัวหนึ่งกำลังเดินกลับบ้าน และได้พบกับนายพรานกำลังเล็งธนูมาที่มัน แพะตกใจและรีบวิ่งหนีไปซ่อนตัวอยู่ในเถาองุ่นที่หนาทึบ ซึ่งช่วยพรางตัวมันจากสายตาของนายพรานได้อย่างมิดชิด นายพรานมองไม่เห็นแพะจึงเดินผ่านไป
เมื่อนายพรานจากไปแล้ว แพะที่หิวโหยก็เริ่มกินใบองุ่นอย่างเอร็ดอร่อย มันกินอย่างเพลิดเพลินจนเกือบจะกินใบองุ่นจนหมดทั้งเถา ทันใดนั้น นายพรานก็กลับมาอีกครั้ง และเนื่องจากแพะได้กินใบองุ่นไปเกือบหมด ทำให้นายพรานสามารถมองเห็นแพะที่ซ่อนอยู่ในเถาองุ่นได้อย่างชัดเจน นายพรานจึงยิงธนูใส่แพะ และแพะก็ตายในที่สุด
คติสอนใจ
นิทานเรื่อง “แพะกับเถาองุ่น” สอนให้รู้ว่า “ผู้ที่ไม่รู้จักบุญคุณและทำร้ายผู้ที่เคยให้ความช่วยเหลือและปกป้องตนเอง ในที่สุดแล้วย่อมได้รับผลกรรมอันน่าเศร้าจากการกระทำของตน” การตอบแทนความดีด้วยความชั่วร้ายย่อมนำมาซึ่งความพินาศแก่ตนเองเสมอ
