กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ริมหนองน้ำแห่งหนึ่ง มีหนูนาตัวหนึ่งอาศัยอยู่ มันมักจะท้าทายและทะเลาะกับกบเจ้าถิ่นตัวหนึ่งอยู่เสมอ ทั้งสองต่างก็อวดอ้างในความสามารถของตนเองและไม่เคยมีใครยอมใคร จนกระทั่งวันหนึ่ง การทะเลาะวิวาทของพวกมันก็ได้นำไปสู่โศกนาฏกรรมที่ไม่คาดฝัน
เนื้อเรื่อง
ในวันเกิดเหตุ กบและหนูได้เกิดการทะเลาะกันอย่างรุนแรงอีกครั้ง ทั้งสองตัดสินใจที่จะต่อสู้กันเพื่อพิสูจน์ว่าใครคือผู้ที่แข็งแกร่งกว่า แต่ก่อนที่จะเริ่มการต่อสู้ กบเจ้าเล่ห์ก็ได้ออกอุบายขึ้นมา
มันได้ใช้เชือกเส้นยาวผูกขาหลังของตนเองเข้ากับหางของหนูนา โดยอ้างว่าจะได้ไม่มีใครหนีไปจากสังเวียนการต่อสู้ได้ แต่แท้จริงแล้วมันตั้งใจที่จะดึงหนูนาผู้ว่ายน้ำไม่เป็นให้จมน้ำตายไปพร้อมกับมัน
เมื่อการต่อสู้เริ่มต้นขึ้น ทั้งสองก็ต่อสู้กันอย่างดุเดือดบนบก แต่หนูนาซึ่งมีความคล่องแคล่วกว่าก็เริ่มเป็นฝ่ายได้เปรียบ กบเมื่อเห็นว่าตนเองกำลังจะพ่ายแพ้ จึงได้กระโดดหนีลงไปในหนองน้ำและลากเอาหนูนาผู้โชคร้ายที่ถูกเชือกผูกติดอยู่ลงไปด้วย
หนูนาพยายามดิ้นรนเอาชีวิตรอดอย่างสุดความสามารถ แต่ก็ไม่สามารถที่จะสู้แรงของกบได้และได้จมน้ำตายในที่สุด
แต่เรื่องราวยังไม่จบลงเพียงเท่านั้น ขณะที่กบกำลังดีใจกับชัยชนะของตนเองอยู่นั้น ซากของหนูนาที่ตายแล้วก็ได้ลอยขึ้นมาบนผิวน้ำ และก็ได้มีเหยี่ยวตัวหนึ่งที่กำลังบินหาเหยื่ออยู่บนท้องฟ้ามองเห็นเข้าพอดี
เหยี่ยวจึงได้บินร่อนลงมาและใช้กรงเล็บอันแหลมคมของมันโฉบเอาซากของหนูนาขึ้นไป แต่เนื่องจากขาของกบนั้นยังคงถูกเชือกผูกติดอยู่กับหางของหนู มันจึงถูกเหยี่ยวโฉบขึ้นไปบนท้องฟ้าและกลายเป็นอาหารอันโอชะของเหยี่ยวไปพร้อมกับหนูนาในที่สุด
คติสอนใจ
นิทานอีสป เรื่อง กบกับหนู นี้สอนให้รู้ว่า “ผู้ที่วางแผนคิดร้ายต่อผู้อื่น สุดท้ายแล้วก็มักจะต้องพินาศไปพร้อมกับเหยื่อของตนเอง ด้วยแผนการอันชั่วร้ายที่ตนเองได้วางไว้นั่นแหละ”
พุทธภาษิต
“อตฺตนา ว กตํ ปาปํ อตฺตนา สงฺกิลิสฺสติ” (อัตตะนา วะ กะตัง ปาปัง, อัตตะนา สังกิลิสสะติ) คำแปล: ตนทำบาปเอง ย่อมเศร้าหมองเอง
