ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีแมวเจ้าเล่ห์ตัวหนึ่งที่ชอบหาเรื่องและรังแกสัตว์ที่อ่อนแอกว่าอยู่เสมอ มันมักจะเดินเตร่ไปทั่วหมู่บ้านเพื่อมองหาเหยื่อที่มันจะสามารถเอาเปรียบได้ และในเช้าวันหนึ่งเป้าหมายของมันก็คือไก่ตัวผู้ที่ขันปลุกผู้คนในทุกๆ เช้า
เนื้อเรื่อง
แมวเจ้าเล่ห์เดินย่องเข้าไปหาไก่ที่กำลังโก่งคอขันอยู่บนรั้ว แล้วแสร้งทำเป็นโมโหและพูดขึ้นว่า “นี่เจ้าไก่! เจ้าจะขันเสียงดังไปถึงไหนกัน! เสียงของเจ้ามันน่ารำคาญและทำให้ข้านอนไม่หลับเลยรู้ไหม!”
ไก่เมื่อได้ยินดังนั้นก็ตอบกลับไปอย่างสุภาพว่า “ข้าขอโทษด้วยท่านแมว แต่การขันของข้าในตอนเช้าก็เพื่อที่จะปลุกให้ทุกคนตื่นขึ้นมาทำหน้าที่ของตนเอง มันเป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมนะ”
แต่แมวเจ้าเล่ห์ไม่สนใจในเหตุผลใดๆ ทั้งสิ้น มันยังคงหาเรื่องต่อไปว่า “ข้าไม่สน! เพื่อความสงบสุขของข้าและทุกคนในหมู่บ้าน ข้าจะต้องกำจัดเจ้าเสีย!” ว่าแล้วมันก็กระโจนเข้าใส่ไก่ทันที
ไก่ผู้โชคร้ายไม่ทันได้ตั้งตัวจึงถูกแมวจับไว้ได้อย่างง่ายดาย มันพยายามร้องขอชีวิตและอ้อนวอนให้แมวปล่อยมันไป แต่แมวผู้หิวโหยและมีจิตใจโหดเหี้ยมก็ไม่ยอมฟังและได้จับไก่กินเป็นอาหารเช้าอย่างเอร็ดอร่อย
คติสอนใจ
นิทานอีสป เรื่อง แมวกับไก่ นี้สอนให้รู้ว่า “คนพาลหรือผู้ที่มีจิตใจชั่วร้าย ย่อมหาเหตุผลและข้ออ้างต่างๆ นานาเพื่อที่จะเบียดเบียนและทำร้ายผู้อื่นอยู่เสมอ โดยไม่คำนึงถึงความถูกต้องหรือเหตุผลใดๆ ทั้งสิ้น”
