กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในบ่ายวันที่อากาศร้อนอบอ้าว ชายหัวล้านคนหนึ่งกำลังพยายามที่จะข่มตาลงนอนหลับพักผ่อน แต่ความสงบสุขของเขาก็ถูกรบกวนโดยแมลงวันตัวเล็กๆ ที่น่ารำคาญตัวหนึ่ง
เนื้อเรื่อง
แมลงวันตัวนั้นได้บินมาตอมและไต่ไปมาอยู่บนศีรษะที่ล้านเลี่ยนของชายผู้นั้นครั้งแล้วครั้งเล่า สร้างความรำคาญใจให้แก่เขาเป็นอย่างยิ่ง เขาพยายามที่จะใช้มือปัดไล่มันออกไป แต่แมลงวันตัวนั้นก็ยังคงบินกลับมาที่เดิมอยู่ร่ำไป
จนกระทั่งในที่สุด ความอดทนของชายหัวล้านก็ได้สิ้นสุดลง เขาตัดสินใจที่จะกำจัดเจ้าแมลงวันที่น่ารำคาญตัวนี้ให้สิ้นซาก เขาจึงได้รวบรวมกำลังทั้งหมดที่มีแล้วตบลงไปบนศีรษะของตนเองอย่างสุดแรง โดยหวังว่าแรงตบนั้นจะบดขยี้แมลงวันจนแบนคาที่
แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับไม่เป็นไปอย่างที่เขาคาดหวังไว้ แมลงวันผู้ปราดเปรียวได้บินหนีไปได้อย่างทันท่วงที ทิ้งไว้เพียงชายหัวล้านที่ต้องนั่งเจ็บปวดกับฝ่ามือของตนเองที่ตบลงบนศีรษะอย่างแรงจนเกิดเป็นรอยแดงน่ากลัว
ในขณะที่เขากำลังนั่งลูบหัวตัวเองด้วยความเจ็บปวดอยู่นั้นเอง แมลงวันตัวเดิมก็ได้บินกลับมาเกาะที่ศีรษะของเขาอีกครั้งแล้วพูดเยาะเย้ยขึ้นว่า
“ฮ่าๆๆ! ท่านช่างโง่เขลาเสียจริงที่ยอมทำร้ายตนเองจนเจ็บตัวเพียงเพื่อที่จะแก้แค้นศัตรูตัวเล็กๆ ที่ไร้พิษสงอย่างข้า”
คติสอนใจ
นิทานอีสป เรื่อง ชายหัวล้านกับแมลงวัน นี้สอนให้รู้ว่า “การปล่อยให้ความโกรธเข้าครอบงำจนขาดสติและพยายามที่จะทำร้ายผู้อื่น สุดท้ายแล้วก็มักจะนำมาซึ่งความเจ็บปวดและความเสียหายแก่ตนเองมากกว่าศัตรูเสียอีก”
พุทธภาษิต
“โกธํ ฆตฺวา สุขํ เสติ” (โกธัง ฆัตวา สุขัง เสติ) คำแปล: ฆ่าความโกรธได้ ย่อมอยู่เป็นสุข
