มีเด็กหญิงตัวน้อยคนหนึ่งชื่อว่า “เอลาร่า” เธอรักการผจญภัยและมักจะแอบเข้าไปวิ่งเล่นในป่าสนที่อยู่ท้ายหมู่บ้านเสมอ แต่ในบ่ายวันหนึ่งขณะที่เธอกำลังวิ่งไล่ตามผีเสื้อสีรุ้งตัวหนึ่ง เธอก็ได้พลัดหลงลึกเข้าไปในเขตป่าที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน ที่นั่นไม่ใช่ป่าสนธรรมดา แต่มันคือ “ป่ามหัศจรรย์”
เนื้อเรื่อง
เมื่อตะวันลับฟ้า
เมื่อดวงอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำลง ป่ามหัศจรรย์ก็เริ่มเปลี่ยนร่างของมัน ต้นไม้ธรรมดาเริ่มมีใบเรืองแสง, ดอกไม้ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนก็เริ่มผลิบานและส่งกลิ่นหอมชวนฝัน, และเสียงแปลกๆ ก็ดังขึ้นรอบตัว เอลาร่าเริ่มรู้สึกหวาดกลัวและอยากจะกลับบ้าน แต่เธอก็จำทางไม่ได้เสียแล้ว
แสงนำทางดวงน้อย
ขณะที่เธอกำลังนั่งร้องไห้อยู่นั้นเอง ก็มีแสงสว่างเล็กๆ ดวงหนึ่งบินเข้ามาใกล้ๆ มันคือ “ลูมอส” หิ่งห้อยตัวน้อยผู้มีแสงสว่างและอบอุ่นกว่าหิ่งห้อยตัวใดๆ “เจ้าหลงทางหรือ เด็กน้อย?” ลูมอสถามด้วยเสียงที่อ่อนโยน เอลาร่าพยักหน้าเบาๆ
“ไม่ต้องกลัวนะ” ลูมอสพูด “ป่าแห่งนี้จะนำทางผู้ที่มีหัวใจดีงามเสมอ แต่เจ้าต้องพิสูจน์ให้ป่าเห็นเสียก่อน”
บททดสอบแห่งป่ามหัศจรรย์
ลูมอสได้นำทางเอลาร่าไปยัง “ลำธารแห่งเสียงกระซิบ” ซึ่งมีสะพานที่สร้างจากใยแมงมุมเรืองแสงขวางอยู่ การจะข้ามไปได้นั้น จะต้องก้าวเดินด้วยความเชื่อใจและไม่ลังเล เอลาร่าหลับตาลง นึกถึงอ้อมกอดของแม่ แล้วก้าวเดินไปบนสะพานอย่างมั่นคงจนข้ามไปได้สำเร็จ
จากนั้น พวกเขาก็ได้เดินทางมาถึง “ทุ่งดอกไม้พูดได้” ซึ่งจะเปิดทางให้ก็ต่อเมื่อได้ฟังเรื่องราวที่สนุกสนาน เอลาร่าจึงได้เล่าเรื่องตลกที่พ่อเคยเล่าให้ฟัง ทำให้ดอกไม้ทั้งหมดพากันหัวเราะคิกคักและเบี่ยงตัวเปิดทางให้เธอเดินผ่านไป
บททดสอบสุดท้ายคือ “ต้นไม้โบราณผู้หลับใหล” ซึ่งจะตื่นขึ้นมาเพียงชั่วครู่เพื่อชี้ทางกลับบ้านให้ แต่มีข้อแม้ว่าผู้ปลุกจะต้องมอบของขวัญที่จริงใจที่สุดให้แก่ป่า
ของขวัญจากหัวใจ
เอลาร่าไม่มีสมบัติอะไรติดตัวมาเลยนอกจากความกล้าหาญและความตั้งใจที่ดี เธอจึงได้นั่งลงแล้วเริ่มร้องเพลงกล่อมเด็กที่คุณแม่เคยร้องให้ฟัง เพลงของเธอเต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่น มันได้ปลุกให้ต้นไม้โบราณตื่นขึ้นมาอย่างช้าๆ
ต้นไม้โบราณได้ยื่นกิ่งก้านของตนเองออกไป ชี้ทางเดินเล็กๆ ที่ส่องสว่างด้วยแสงของเห็ดเรืองแสงเป็นทางยาว “นั่นคือหนทางกลับบ้านของเจ้า เด็กน้อยผู้มีจิตใจดีงาม” ต้นไม้กล่าวด้วยเสียงทุ้มลึก “จงจำไว้เสมอว่า ความเมตตาและความกล้าหาญคือแผนที่ที่ดีที่สุด”
เอลาร่าขอบคุณลูมอสและต้นไม้โบราณ แล้ววิ่งไปตามเส้นทางนั้นจนกระทั่งมองเห็นแสงไฟจากหมู่บ้านของตนเองในที่สุด
คติสอนใจ
นิทานก่อนนอน เรื่อง หิ่งห้อยนำทางในป่ามหัศจรรย์ นี้สอนให้รู้ว่า “เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความมืดมิดและความไม่คุ้นเคย ความกลัวอาจทำให้เรามองไม่เห็นหนทาง แต่ความเชื่อมั่นในตนเอง, ความเมตตา และความกล้าหาญที่มาจากหัวใจอันบริสุทธิ์ คือแสงสว่างที่ดีที่สุดที่จะนำทางเราให้ผ่านพ้นอุปสรรคไปได้เสมอ”
พุทธภาษิต
“อตฺตทีปา วิหรถ” (อัตตะทีปา วิหะระถะ) คำแปล: จงมีตนเป็นประทีป (จงเป็นแสงสว่างให้แก่ตนเองและผู้อื่น)
