ในป่าใหญ่อันอุดมสมบูรณ์ มีมดตัวน้อยตัวหนึ่งกำลังเดินเล่นอยู่ริมลำธาร ด้วยความซุกซนมันจึงได้ปีนป่ายไปตามกิ่งไม้ที่ยื่นออกไปเหนือน้ำ แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อมันเกิดพลาดท่าพลัดตกลงไปในกระแสน้ำที่เชี่ยวกราก
เนื้อเรื่อง
มดน้อยพยายามตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอดอย่างสุดความสามารถ แต่มันก็ไม่สามารถสู้แรงของกระแสน้ำได้ มันจึงได้แต่ร้องตะโกนขอความช่วยเหลือด้วยเสียงอันแผ่วเบา ในขณะที่มันกำลังจะหมดแรงและจมลงไปนั้นเอง ก็ได้มีนกพิราบใจดีตัวหนึ่งบินผ่านมาเห็นเข้าพอดี
ด้วยความสงสาร นกพิราบจึงรีบจิกใบไม้ใบหนึ่งแล้วทิ้งลงไปในน้ำใกล้ๆ กับมดน้อย มดน้อยเมื่อเห็นดังนั้นจึงรีบปีนขึ้นไปบนใบไม้และใช้มันเป็นเหมือนแพลอยคอจนสามารถเข้าฝั่งได้อย่างปลอดภัย มดน้อยรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณของนกพิราบเป็นอย่างยิ่งและได้ให้คำมั่นสัญญาว่าจะไม่ลืมบุญคุณในครั้งนี้และจะหาโอกาสตอบแทนให้ได้ในสักวันหนึ่ง
หลายวันต่อมา ขณะที่มดน้อยกำลังเดินหาอาหารอยู่นั้น มันก็ได้เห็นนายพรานคนหนึ่งกำลังแอบซุ่มอยู่หลังพุ่มไม้และยกปืนขึ้นเล็งไปที่นกพิราบตัวที่เคยช่วยชีวิตมันไว้ มดน้อยเมื่อเห็นดังนั้นก็ตกใจเป็นอย่างยิ่งและรีบหาทางที่จะช่วยเหลือนกพิราบในทันที
มันรีบวิ่งเข้าไปที่เท้ของนายพรานแล้วใช้ฟันอันแหลมคมของมันกัดเข้าไปอย่างสุดแรง ทำให้นายพรานสะดุ้งด้วยความเจ็บปวดและยิงปืนพลาดเป้าไป เสียงปืนที่ดังขึ้นทำให้นกพิราบรู้ตัวและรีบบินหนีไปได้อย่างหวุดหวิด เมื่อมันบินกลับมาที่เดิมก็ได้พบกับมดน้อยและได้รับรู้ว่ามดน้อยคือผู้ที่ช่วยชีวิตมันไว้ในครั้งนี้ ทั้งสองจึงได้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนับตั้งแต่นั้นมา
คติสอนใจ
นิทานอีสป เรื่อง มดกับนกพิราบ นี้สอนให้รู้ว่า “การทำความดีแม้เพียงเล็กน้อย ก็ย่อมได้รับผลดีตอบแทนเสมอ และผู้ที่มีความกตัญญูรู้คุณ ย่อมจะได้รับความช่วยเหลือในยามที่ตกทุกข์ได้ยาก”
