เนื้อเรื่อง
ในบึงอันเงียบสงบ มีลูกเป็ดตัวหนึ่งที่เกิดมามีรูปร่างหน้าตาแตกต่างจากพี่น้อง ทำให้มันถูกล้อเลียนว่าเป็น “ลูกเป็ดขี้เหร่” อยู่เสมอ ไม่ไกลจากบึงนั้น มีสวนสวยที่เต็มไปด้วยดอกไม้งดงาม และมีดอกกุหลาบสีแดงสดผู้หยิ่งยโสต้นหนึ่งที่ภาคภูมิใจในความงามของตนเองเป็นอย่างมาก เมื่อดอกกุหลาบเห็นลูกเป็ดขี้เหร่ มันก็มักจะหัวเราะเยาะและดูถูกในความอัปลักษณ์ของลูกเป็ดอยู่เสมอ ทำให้ลูกเป็ดรู้สึกเสียใจและน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตาของตนเอง
เวลาผ่านไป ฤดูกาลหมุนเวียนเปลี่ยนผัน ลูกเป็ดขี้เหร่ได้เติบโตขึ้นอย่างช้าๆ จนในที่สุดมันก็ได้กลายร่างเป็นหงส์ขาวที่สง่างามและสวยงามอย่างน่าอัศจรรย์ เมื่อดอกกุหลาบผู้หยิ่งยโสได้เห็นภาพนั้น มันก็รู้สึกตกตะลึงและละอายใจในสิ่งที่ตนเองเคยกระทำ ในที่สุดดอกกุหลาบก็ได้เรียนรู้และสำนึกผิดต่อการกระทำอันเย่อหยิ่งของตน
คติสอนใจ
นิทานเรื่อง ลูกเป็ดขี้เหร่กับดอกกุหลาบผู้หยิ่งยโส นี้สอนให้รู้ว่า “เราไม่ควรตัดสินใครจากรูปลักษณ์ภายนอก เพราะคุณค่าที่แท้จริงของคนหรือสิ่งมีชีวิตนั้นอยู่ที่ภายใน และวันหนึ่งสิ่งที่เราเคยดูถูกอาจกลายเป็นสิ่งที่สวยงามและยิ่งใหญ่กว่าที่เราคาดคิด”
