กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในบ้านหลังหนึ่งซึ่งประสบปัญหาหนูชุกชุม มีชายเจ้าของบ้านได้เลี้ยงตัววีเซิล (Weasel) ไว้เพื่อช่วยกำจัดเหล่าหนูที่คอยสร้างความรำคาญและทำลายข้าวของ แต่แล้ววันหนึ่ง เขาก็จับตัววีเซิลที่กำลังจะทำร้ายนกเขาที่เขาเลี้ยงไว้ได้
เนื้อเรื่อง
ชายเจ้าของบ้านจับตัววีเซิลไว้ได้อย่างมั่นคงและเตรียมที่จะลงโทษมันสถานหนัก วีเซิลเมื่อเห็นว่าตนเองกำลังจะถึงฆาต จึงได้พยายามร้องขอชีวิตและพูดแก้ต่างให้ตนเองว่า
“โปรดไว้ชีวิตข้าด้วยเถิดท่านผู้เป็นนาย!” วีเซิลกล่าว “ข้าได้ทำคุณประโยชน์ให้แก่ท่านอย่างใหญ่หลวง โดยการช่วยกำจัดเหล่าหนูที่น่ารังเกียจให้พ้นไปจากบ้านของท่าน ท่านไม่ควรจะทำร้ายผู้มีพระคุณอย่างข้าเลยนะ”
ชายเจ้าของบ้านเมื่อได้ฟังดังนั้นก็หัวเราะเยาะแล้วตอบกลับไปว่า
“ที่เจ้าพูดมานั้นอาจจะเป็นความจริง” เขากล่าว “แต่เจ้าอย่าได้คิดว่าเจ้าทำไปเพื่อข้าเลย ที่เจ้าจับหนูกินก็เพื่อความสุขและความอิ่มท้องของตัวเจ้าเองต่างหาก หากเจ้าทำไปเพื่อประโยชน์ของข้าจริง เจ้าก็คงจะไม่คิดที่จะจับนกเขาที่ข้ารักกินเป็นอาหารเช่นนี้”
“การกระทำของเจ้ามันพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเจ้าไม่ได้สนใจในประโยชน์ของข้าเลยแม้แต่น้อย เจ้าทำทุกอย่างเพื่อตนเองทั้งสิ้น ดังนั้น เจ้าจึงสมควรที่จะได้รับโทษ”
พูดจบ ชายคนนั้นก็ได้จัดการกับวีเซิลตามที่เขาตั้งใจไว้
คติสอนใจ
นิทานอีสป เรื่อง ตัววีเซิลกับผู้ชาย นี้สอนให้รู้ว่า “ผู้ที่ทำสิ่งใดเพื่อผลประโยชน์ของตนเอง ไม่ควรยกเรื่องนั้นมากล่าวอ้างเป็นบุญคุณเพื่อเรียกร้องผลประโยชน์หรือการให้อภัยจากผู้อื่น เพราะเจตนาที่แท้จริงย่อมแสดงออกมาผ่านการกระทำ”
พุทธภาษิต
“กมฺมุนา โหติ พฺราหฺมโณ” (กัมมุนา โหติ พรามมะโณ) คำแปล: บุคคลจะดีหรือชั่ว ย่อมเป็นไปเพราะการกระทำ
